ทำบ่อยๆ มันจะเป็นเอง
การปฏิบัติก็ต้องปฏิบัติจริงๆ เดินจงกรมนี่ก็ให้เดินไปเดินมาเฉยๆ ไม่ต้องท่องบ่นหรือภาวนาแต่อย่างใด อย่าไปอยากรู้อยากเห็น มันคิดแล้วก็แล้วไป รู้ทันบ้างไม่ทันบ้างก็ตาม แต่ให้ทำบ่อยๆ มันจะเป็นเอง เหมือนดั่งเม็ดข้าวเปลือก ข้าวเจ้าก็ตาม ข้าวเหนียวก็ตาม ถ้าเป็นเม็ดอ้วนเม็ดเต็มเอาไปหว่านลงดิน ในที่ชุ่มที่เย็นมันก็แตกหน่อขึ้นมาได้จริงๆ แต่แตกหน่อขึ้นมาไม่พร้อมกัน เพราะเม็ดแก่เม็ดอ่อนไม่เท่ากัน เหมือนกับคนซึ่งมักมีความเพียรและสติปัญญาไม่เท่ากัน แต่ถ้าเป็นข้าวลีบ ร้อยวันพันปีก็ไม่สามารถแตกหน่อขึ้นมาได้ มีแต่จะเน่าเปื่อยไป การปฏิบัติก็เหมือนกัน ถ้าเดินจงกรมหรือสร้างจังหวะอยู่ แต่ไม่ได้เอาสติไปรู้จิตใจที่มันนึกคิดไปร้อยแปดพันประการ ไม่รู้ไม่เห็นมันเลย ก็เหมือนกับข้าวลีบ ไม่มีโอกาสไม่มีเวลาที่จะพบธรรมะได้
( หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ : เปิดประตูสัจธรรม )