ออกจากความคิด ไม่ต้องให้มันปรุง
จะอุปมาให้ฟังอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องการดูจิตดูใจ คนเราส่วนมาก เราคิดต้องรู้ อาตมาไม่ได้ว่าไม่รู้ แต่รู้แบบนั้น มันรู้แบบอยู่ในถ้ำ คนเราเข้าไปอยู่ในถ้ำมันมืด ถ้ามืดต้องจุดไฟ เมื่อจุดไฟขึ้นมาแล้วความมืดมันหายไป แต่ความืดไม่หายไปจริงๆ พอดีจุดไฟขึ้นมาข้างหน้า ความมืดไปอยู่ข้างหลัง ยกไฟมาข้างซ้าย ความมืดไปอยู่ข้างขวา อันนี้คือคนรู้เข้าใปในความคิด รู้นั่นรู้นี่ รู้วิพากษ์วิจารณ์ คนที่เข้าไปในความคิดเหมือนกับอยู่ในถ้ำ รู้อยู่ในถ้ำนั้นเอง เราต้องไม่ไปอยู่ในถ้ำไม่ต้องจุดไฟ ออกจากถ้ำมาเลย ออกมาอยู่นอกถ้ำ เราสามารถมองเห็นปากถ้ำได้สบาย อันนี้ก็เหมือนกัน มันคิดปุ๊บ เราออกจากความคิดปั๊บไม่ต้องให้มันปรุงเลย
ตอนนี้เรามาทำความเข้าใจกัน สมมติคนไม่เคยมาโรงพยาบาลรามาฯ เลย พอถึงตอนเย็นให้เราไปเปิดไฟฟ้า คนที่ไม่รู้ว่าสวิตช์อยู่ที่ไหน ก็วิ่งไปจับหลอดไฟ หมุนหลอดไฟ หมุนจนตาย ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย ไฟฟ้าก็ไม่มี คนไม่ต้องการความทุกข์ก็เช่นกัน ไม่ต้องการความโกรธ ความโลภ ความหลงก็เช่นเดียวกัน ไปทำกรรมฐาน ไปเจริญวิปัสสนา ไปรักษาศีล ก็เหมือนกัน ไปจับเอาหลอดไฟโน่น ไฟฟ้าไม่มี เลยหมุนจนตาย
( หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ : เปิดประตูสัจธรรม )